Aangezien m'n stage er nu wel zo'n beetje opzit (verslag af, 8,5 gekregen! en praktische werk bijna afgerond), Ruud nog een week op zich laat wachten en het weer fantastisch is, besloot ik er een paar daagjes op uit te trekken. En wel naar Kananaskis Country, een gebied dat tussen Calgary en de eigenlijke Rockies ligt, met heuvels, bergen en bekend als uitstekend outdoor -activiteiten gebied. Auto gepakt met slaapzak, voedsel en kleren donderdag ochtend vertrokken. Rond getoerd, toeristje gespeeld, van de zon en de mooie omgeving genoten,

beestjes gespot, veel koetjes,

maar ook wildlife, een ik-heb-geen-idee-roofvogel, poserend naast de weg,

Big horn of Rocky mountain sheep (hoe verzinnen ze die namen toch?!) die schijnbaar graag de rotsen en het asfalt aflikken, staan dus gezellig midden op de snelweg!

En... weer een beer langs de weg!! Hij was helaas te snel voor een goede foto

's avonds gecrasht in een hostel. Vrijdag besloten om wat actiever te doen en 's ochtends op tijd vertrokken om een hike te ondernemen. Bij infocenter leuke route opgeduikeld en opgetogen, maar wel wat verontrust op weg. Dit is ‘typical bear country' en moet je je dus eigenlijk groepsgewijs voortbewegen (zodat je genoeg lawaai maakt om beren te waarschuwen/weg te jagen), alleen, die groep had ik even niet. Maar, werd mij verzekerd, als je maar genoeg lawaai maakt, is het ok. Dat betekend dus al roepend, fluitend en zingend de berg op en dat terwijl je toch al buiten adem bent van het klimmen... Op naar de hike dus

Maar niet voordat ik er weer eentje kon toevoegen aan mijn ‘Big five' lijstje!

Ook deze liep vrolijk langs de weg en Mr. Moose kwam zelfs even up close en personal kijken!

Anyways, na bij de Kananaskis lakes de trailhead gevonden te hebben aan deze route (niet lang, maar wel stijl) begonnen:

Eerst door het bos, met idyllisch stroompje...

...Naar eerste views:

Nog wat hoger: Zelfportretten maken bleek best lastig...

Even voetjes omhoog om uit te puffen

Veel wilde bloemen...

Focus, ja!

Al puffend en roepend verder naar boven tot ik ineens uit m'n ooghoek iets zag en m'n hart even stil stond...BEER?? Nee, toch iets te klein..

En dan sta je ineens weer in de sneeuw, terwijl het 25/30 graden is en je peentjes zweet, helaas niemand om in te peperen...

Eindbestemming bereikt

Een meertje met nog volop sneeuw en ijs en nog meer mooie vista's!

Dappere plantjes die zodra de sneeuw smelt de kop op steken:

Moe en voldaan weer naar beneden gestruind, terwijl de eerste 'middag-toeristen' omhoog begonnen te komen.Maar ik had de trail lekker voor mij alleen gehad, zonder beren gelukkig!